----: ಕರ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತ :----

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀ  ಗುರುಭ್ಯೋ ನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಗಣಪತಯೇ ನಮಃ

----: ಕರ್ಮ  ಸಿದ್ಧಾಂತ :----

     ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಸಂದರ್ಬದಲ್ಲೂ  " ಕರ್ಮ "  ಎಂಬ  ಪದವು  ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ   ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ  ಬಳಕೆಯಾಗುವ  ಪದ.  ಹಾಗಾದರೆ  ಈ ಕರ್ಮ  ಎನ್ನುವುದರ  ಮೂಲ  ಯಾವುದು  ಎಂದಾಗ.......... ಮೂಲ   ' ಕೃ'  ಎಂಬುದಾಗಿದ್ದು  ಮಾಡು  ಎನ್ನುವುದನ್ನು  ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.  ಇದರ  ಸಾಮಾನ್ಯ  ಅರ್ಥ  ಕೆಲಸ, ಕ್ರಿಯಾ, ಕರ್ತವ್ಯ, ವೃತ್ತಿ.

     ಹಿಂದೂ  ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ  ಪ್ರಕಾರ " ಕರ್ಮ" ಎನ್ನುವ  ಪದವು  ವಿಶಾಲಾರ್ಥವನ್ನು  ಹೊಂದಿದ್ದು ಪ್ರತಿ  ಜೀವಿಯ  ಹುಟ್ಟಿಗೆ  ಈ  ಕರ್ಮವೇ  ಕಾರಣವಾಗಿದೇ.  ಕರ್ಮ  ಎಂಬುದು  ಯಾವ ರೀತಿಯಾಗೂ  ಆಗಿರಬಹುದು,  ಶರೀರ,  ಮಾತು,  ಮನಸ್ಸು  ಇದನ್ನೇ  ಕಾಯಾ  ವಾಚಾ  ಮಾನಸಿಕ  ಕರ್ಮವಿನ್ನುತ್ತೇವೆ.

  ----: ಕರ್ಮದ  ವಿಧಗಳು :----
(ಸಂಚಿತ, ಪ್ರಾರಬ್ಧ,  ಆಗಾಮಿ )

          ಕರ್ಮಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತ ಫಲಗಳನ್ನು  ಪ್ರತಿ  ಜೀವಿಯೂ ಅನುಭವಿಸಲೀಬೇಕು,  ಇದು  ನಿಯಮ.   ಈ  ಕರ್ಮವು  ಮೂರು  ತೆರನಾಗಿದ್ದು  ಸಂಚಿತ,  ಪ್ರಾರಬ್ಧ,  ಆಗಾಮಿ ಎಂಬುದಾಗಿದೇ.
      ಅನೇಕ ಜನ್ಮಗಳಿಂದ  ಕೂಡಿಕೊಂಡು  ಬಂದಿರುವ  ಕರ್ಮ  ಸಂಚಿತವಾದರೆ ,  ಈ  ಸಂಚಿತದಲ್ಲಿ  ಯಾವ  ಕರ್ಮವನ್ನು  ಅನುಭವಿಸಲು  ಜೀವಿಯ  ಜನ್ಮವಾಗಿದೆಯೋ,  ಅದು  ಯಾವ  ಕರ್ಮದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದೋ  ಅದು  ಪ್ರಾರಬ್ಧ  ಕರ್ಮ,  ಜೀವಿಯು  ಬದುಕಿರುವವರೆಗೆ  ಮಾಡುವ  ಕರ್ಮವೇ  ಆಗಾಮಿ  ಕರ್ಮ.

     ಎಲ್ಲ  ಹಿಂದೂ  ತತ್ವಗಳು  ಹಾಗೂ  ದರ್ಶನಗಳು  ಕರ್ಮ  ಸಿದ್ದಂತವನ್ನು  ಯಾವುದೇ  ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯವಿಲ್ಲದೆ  ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದೆ.  " ಅವಶ್ಯಮನು ಭೋಕ್ತವ್ಯಮ್ ಕೃತಕೃತ್ಯ ಶುಭಾಶುಭಂ "  ಎನ್ನುವುದೇ  ಕರ್ಮ  ಸಿದ್ದಾಂತ.   ಕರ್ಮ  ಸಿದ್ದಾಂತದ  ಪ್ರಕಾರ,  ಜೀವಿಯು  ಒಂದೇ  ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ  ಮಾಡಿದ  ಎಲ್ಲಾ  ಕರ್ಮಗಳನ್ನು  ಅನುಭವಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಅಥವಾ  ಕರ್ಮ  ಮುಕ್ತನಾಗುವುದಕ್ಕೆ  ಸಾಧ್ಯ ವಿಲ್ಲದ  ಕಾರಣ  ಪುನರ್ಜನ್ಮವನ್ನು  ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.  ಎಲ್ಲಿಯವರೆವಿಗೆ ಜೀವಿಗೆ  ಆತ್ಮಜ್ಞಾನವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೋ  ಅಲ್ಲಿಯವರೆವಿಗೂ  ಈ  ಹುಟ್ಟು  ಸಾವಿನ  ಚಕ್ರದಿಂದ  ಮುಕ್ತನಾಗಳು  ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.   ಹುಟ್ಟಿದ ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯೂ  ಮೋಕ್ಷವನ್ನು  ಪಡೆಯಲೆಬೇಕು,  ಆತ್ಮಜ್ಞಾನದಿಂದಲೇ  ಸಂಚಿತಕರ್ಮ್  ಕ್ಷವಾಗಳು  ಸಾಧ್ಯ, ಇದರಿಂದ  ಆಗಾಮಿ  ಕರ್ಮಕ್ಕೆ  ಅವಕಾಶ  ಇರುವುದಿಲ್ಲ,  ಹೇಗೆ  ಒಣ  ಮರವು  ಚಿಗುರಲು  ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೋ  ಹಾಗೆ  ಕರ್ಮ  ಬಂಧನದಿಂದ  ಮುಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆ,  ಆಗಾಮಿ  ಕರ್ಮವು  ಕ್ಷವಾದಾಗ  ಪ್ರಾರಬ್ಧ ಕರ್ಮವು  ಮೊಳಕೆ ಒಡೆಯಲು  ಅವಕಾಶ  ಇರುವುದಿಲ್ಲ

     ಕರ್ಮಸಿದ್ದಾಂತದ  ಪ್ರಕಾರ  ಯಾವುದೇ  ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ  ಮಾಡಿದ  ಕರ್ಮವು  ಸೇರುತ್ತಾಹೋಗಿ  ಸಂಚಿತವಾಗುತ್ತದೆ,  ಅದು  ಫಲವನ್ನು  ಕೊಡಲು  ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವುದೇ  ಪ್ರಾರಬ್ಧ ಕರ್ಮ,  ಇದೇ  ಪುನರ್ಜನ್ಮಕ್ಕೂ  ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.  ಪತಂಜಲಿ(ಕ್ರಿ.ಪೂ 200) ಯೋಗ ಸೂತ್ರದ  ಮೇಲಿನ  ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ  "ವ್ಯಾಸಭಾಷ್ಯ" ದ  ಪ್ರಕಾರ  ಅನೇಕ  ಕರ್ಮಗಳ  ಸಂಚಿತದಲ್ಲಿ  ಯಾವ  ಕರ್ಮವನ್ನು  ಅನುಭವಿಸುವುದಕ್ಕೆ  ಜನ್ಮ  ಪಡೆದಿರುತ್ತಾನೋ,  ಸಂಬಂದಿಸಿದ  ಕರ್ಮ ಮಾತ್ರ  ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ  ಉಳಿದ  ಕರ್ಮಗಳು  ಗೌಣವಾಗುತ್ತವೆ,  ಈ  ಪ್ರಾರಬ್ಧವೇ ಹುಟ್ಟಬೇಕಾದ  ಜಾತಿ(  ಮನುಷ್ಯ,  ಕ್ರಿಮಿ,  ಕೀಟ )  ಜನ್ಮಕ್ಕೆ  ತಕ್ಕಂತೆ  ಆಯುಷ್ಯ,  ಭೋಗ ಭಾಗ್ಯಗಳನ್ನು  ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ.

     ಕರ್ಮ ಸಿದ್ಧಾಂತದ  ಪ್ರಕಾರ,  ಪುನರ್ಜನ್ಮದ  ನಂಬಿಕೆಯು  ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಸ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೆ  ಜೈನ,  ಬೌದ್ಧ, ಸಿಖ್ ಧರ್ಮದಲ್ಲೂ  ಕಂಡು ಬರುತ್ತದೆ.   ಮಾಡಿದ  ಕರ್ಮಕ್ಕೆ  ಅನುಸಾರವಾಗಿ  ಜನ್ಮ  ಪಡೆದು  ಅದನ್ನು  ಅನುಭವಿಸಿಯೇ  ತೀರಬೇಕು,  ಜೀ ವಿತ ಕಾಲದಲ್ಲಿ  ಮಾಡುವ  ಕೆಲಸವೆಲ್ಲಾ  ಆಗಾಮಿ  ಕರ್ಮಗಳೇ,  ಇವುಗಳ  ಜನ್ಮಾಂತರದ  ಮೊತ್ತವೇ  ಸಂಚಿತ  ಕರ್ಮ.  ಈ  ಸಂಚಿತ  ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ  ಆಯಾ  ಜನ್ಮಕ್ಕೆ  ಅನುಸಾರವಾಗಿ  ಜೀವಿಯ  ಜನ್ಮವು  ಯಾವ  ಕರ್ಮವನ್ನು  ಅನುಭವಿಸಲು  ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆಯೋ  ಅದೇ  ಪ್ರಾರಬ್ಧಕರ್ಮ.   ಜೀವನದಲ್ಲಿ  ಕಾಣದೆ  ಬರುವುದೇ ಅದೃಷ್ಠ,  ಏಳುಬೀಳುಗಳು  ಕರ್ಮನುಸಾರವಾಗಿರುತ್ತದೆ,  ಇದಕ್ಕೂ  ಜನ್ಮಾಂತರದ  ಮಾಡಿದ ಕರ್ಮವೇ  ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.  ಯಾವ  ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ  ಅನುಭವಿಸುವ ಯೋಗವಿದೆಯೋ  ಆ  ಜನ್ಮದಲ್ಲಿಯೇ  ಅದೃಷ್ಠ ಫಲವನ್ನು  ಕೊಡುತ್ತದೆ.

     ಕರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ  ನಿಷಿದ್ಧ  ಕರ್ಮ ಮತ್ತು  ವಿಹಿತ ಕರ್ಮ ಎಂಬ  ವಿಭಾಗಗಳಿವೆ,  ವೇದದಲ್ಲಿ  ವಿಧಿಸಿರುವಂತೆ  ಪಾಪಕರ್ಮ  ಅಥವಾ  ಯಾವುದನ್ನು  ಮಾಡಬಾರದು ಎಂದು  ನಿಷೇಧಿಸಿದೆಯೋ ಅದು  ನಿಷಿದ್ಧ ಕರ್ಮ,  ಯಾವುದನ್ನು  ಮಾಡಲೇಬೇಕು  ಎಂದು ವಿಧಿಸಿದೆಯೋ ಅದು  ವಿಹಿತ  ಕರ್ಮ,  ಮುಂದುವರಿದಂತೆ   ಕರ್ಮದಲ್ಲಿ  ಕಾಮ್ಯಕರ್ಮ,  ನಿತ್ಯಕರ್ಮ,  ನೈಮಿತ್ತಿಕ ಕರ್ಮ  ಎಂಬ  ವಿಭಾಗವಿದ್ದು,  ಜೀವಿಯು  ತಾನು  ಬಯಸಿದ  ಆಸೆ  ಆಕಾಂಕ್ಷೆ ಗಳನ್ನು  ಈಡೇರಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲು  ಮನುಷ್ಯಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ  ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲದಾಗ  ದೈವಸಹಾಯ  ಪಡೆಯುವುಡ್ಕ್ಕಾಗಿ ಮಾಡುವ  ಕರ್ಮಗಳು  ಕಾಮ್ಯ ಕರ್ಮಗಳಾಗುತ್ತವೆ.   ಉ ದಾ:- ಪುತ್ರ ಕಾಮೇಷ್ಠಿ ಯಾಗ,ಇನ್ನು ಕೆಲವು  ಯಜ್ಞ ಯಾಗದಿಗಳು,  ವ್ರತ ನಿಯಮಗಳು, ಹರಿಕಥೆ,  ದೇವರಿಗರ್ಪಿಸುವ  ಸಂಗೀತ,  ನಾಟ್ಯಸೇವೆ  ಮುಂತಾದುವು.

     ದೈನಂದಿನ  ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ  ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾ ದ  ಕರ್ಮಗಳು  ನಿತ್ಯಕರ್ಮಗಳು,   ದೇವತಾರ್ಚನೆ,  ಮಂತ್ರಜಪ,  ನಾಮಜಪ,  ಸಂಧ್ಯಾವಂದನ ,  ಅಗ್ನಿಹೋತ್ರ  ಇತ್ಯಾದಿಗಳು.

       ಕೆಲವು  ಸಂದರ್ಭಗಳನ್ನು  ಅನುಸರಿಸಿ  ಮಾಡಲೇಬೇಕಾದ  ಕರ್ಮಗಳು  ನೈಮಿತ್ತಿಕ ಕರ್ಮವಾಗುತ್ತದೆ,  ಮೃತಕಾಲ, ಶ್ರಾದ್ಧಾಕಾಲ,  ಗ್ರಹಣಕಾಲದಲ್ಲಿ   ಅನುಸರಿಸಬೇಕಾದ  ವಿಧಿಗಳು  ನೈಮಿತ್ತಿಕ ವಾಗುತ್ತದೆ.

     ಕರ್ಮಗಳನ್ನು  ಅವುಗಳ  ಗುಣಗಳಿಗೆ  ತಕ್ಕಂತೆ  ಸತ್ವಕರ್ಮ,  ರಾಜಸಿಕ ಕರ್ಮ,  ತಾಮಸಿಕ ಕರ್ಮ ಎಂದು  ವಿಂಗಡಿಸಬಹುದು.   ಸ್ವಾರ್ಥಇಲ್ಲದ , ಪರಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ ಲೋಕೋದ್ಧಾರಕ್ಕಾಗಿ  ಮಾಡುವ  ಕರ್ಮಗಳು  ಸಾತ್ವಿಕ ಕರ್ಮ.  ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕಾಗಿ  ಮಾಡುವ  ಕರ್ಮ  ರಾಜಸಿಕ  ಕರ್ಮ.  ಲೋಕಕಂಟಕರಾಗಿ  ಮಾಡುವ ನಿಷಿದ್ಧ ಕರ್ಮ ಗಳೇ  ತಾಮಸಿಕ  ಕರ್ಮ.

     "   ಮಾಡಿದ್ದು ಣ್ಣೋ  ಮಾರಾಯ"  ಎಂಬಂತೆ  ಒಳ್ಳೆಯ  ಅಥವಾ  ಕೆಟ್ಟ  ಕರ್ಮಗಳಿಗನುಸಾರವಾಗಿ  ಅದರ ಫಲವನ್ನು  ಅನುಭವಿಸಲೀ  ಬೇಕು,  ಇದನ್ನು  ಕರ್ಮ ವಿಪಾಕ  ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.   ಜೀವನ್ಮುಕ್ತಿಗಾಗಿ  ಮಾಡಬೇಕಾದ  ಕರ್ಮದ ವಿವರ  " "ಕರ್ಮಯೋಗ"  " ಕರ್ಮಮಾರ್ಗ" ಮುಂತಾಡುವುಗಳಲ್ಲಿ  ವಿಷದ ವಾಗಿ  ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

   ಆತ್ಮನೊಬ್ಬನೇ  ಅಮರ,  ದೇವನ  ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ  ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಕರ್ಮಸಿದ್ದಾಂತಕ್ಕೆ  ಅನುಗುಣವಾಗಿಯೇ  ಕರ್ಮಗಳನ್ನು  ಅನುಭವಿಸಬೇಕು,  ದೈವವೇ  ಇದರಿಂದ  ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ,  ರಾಮಾವತಾರ,  ಕೃಷ್ಣಾವತಾರಗಳು  ಇದಕ್ಕೆ  ನಿದರ್ಶನವಾಗುತ್ತವೆ.
✍ ಡಾ.  ಶೈಲಜಾ  ರಮೇಶ್

ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀ  ಗುರುಭ್ಯೋ ನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಗಣಪತಯೇ ನಮಃ

ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ  ಗುಣಲಕ್ಷಣ ಗಳು

  ಕರ್ತವ್ಯ  ಮತ್ತು  ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳು

 " ಸರ್ವ ಜನ  ಸುಖಾಯ  ಸರ್ವ ಜನ ಹಿತಾಯ "  ಎಂಬುದೇ ವೇದಾಂಗ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಮೂಲ  ಉದ್ದೇಶ.   ಈ   ಮೂಲೋದ್ದೇ ಶದಿಂದಲೇ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಜನನವಾಗಿದೆ.
" ಅನೇಕ ಹೋರಾತತ್ವಜ್ಞಹ "  "ಪಂಚಸಿದ್ದಾಂತ  ಕೋವಿದಃ " "ಊಹಾಪೋಹ ಪಟುಹು"   "ಸಿದ್ದಮಂತ್ರೋ  ಜಾನಾನಿ  ಜಾಟಕಮ್"  ಇದು  ಲೋಕ  ಪ್ರಸಿದ್ದ ವಾದ  ಮಾತಾಗಿದ್ದು  ದೈವಜ್ಞ ನಿಗಿರಬೇಕಾದ  ಯೋಗ್ಯತೆಯನ್ನು  ಹೇಳಿ  ಈ  ಶಾಸ್ತ್ರವು "  ಅಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಾ ಣಿ  ಶಾಸ್ತ್ರಾಣಿ  ವಿವಾದಷ್ಟೇಷು  ಕೇವಲಂ , ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಜ್ಯೋತಿಶಮ್ ಶಾಸ್ತ್ರಂ  ಚಂದ್ರಾರ್ಕೌ ಯತ್ರ  ಸಾಕ್ಷಿನೌ" ಎಂದು  ಶಾಸ್ತ್ರ  ಮರ್ಯಾದೆಯನ್ನು  ಸಾರಿದೆ.

     ವೇದಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞ ಯಾಗಾದಿ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನೇ ಮೂಲೋದ್ದೇಶವಾಗ ಹೊಂದಿ  ಮಹೂರ್ತವನ್ನು   ನಿಗದಿಪಡಿಸಲು  ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ  ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವು  ಬಹುಮಾನ್ಯತೆ  ಪಡೆದಿತ್ತು,  ಮುಂದುವರಿದಂತೆ  ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಕರ್ಮಕ್ಕೂ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಅವಶ್ಯಕತೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು,   ಸುಮುಹೂರ್ತದಲ್ಲಿ  ನಿರ್ವಹಿಸುವ  ಕರ್ಮದಿಂದ  ಬಯಸಿದ  ಫಲ  ಸಿಗುವುದೆಂಬ  ವೇದಕಾಲೀನರ  ಆಶಯದಲ್ಲೇ  ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಬೇರುಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.

     ಶೋಡ ಶ ಕರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ   ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ವು ಸ್ಥಾನ  ಪಡೆ ಯಿತು,  ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಇಂದು  ಜ್ಯೋತಿಷಿಯು  ಸಮಾಜಕ್ಕೆ  ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿದ್ದಾನೆ.   ಸಾಮಾಜಿಕ  ಕಟ್ಟಲೆಯ  ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ  ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು  ಕಾಪಾಡಲು  ಮಾನಸಿಕ  ಸ್ವಾಸ್ಥ್ಯವ ನ್ನು ಕಾಪಾಡುವುದು  ಆದ್ಯ  ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದೆ. " ಮನಮೇವ  ಮನುಶ್ಯಾನಾಮ್  ಕಾರಣಂ  ಬಂಧ ಮೋ ಕ್ಷ್ಯಯೋಹೊ " ಎಂಬ  ಅಮೃತೋಪನಿಷತ್ತಿನ   ವಾಕ್ಯದಂತೆ  ಪ್ರತಿಯೊಂಡಕ್ಕೂ  ಕಳಂಕ ರಹಿತವಾದ  ಮನಸ್ಸೇ  ಕಾರಣವಾಗಿದೆ.   ಯಾವುದೇ  ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಾ ಗಲಿ  ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ  ಕೊಡುವ  ಗುರುವಿನ  ಸ್ಥಾನ  ಅತ್ಯಂತ  ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಯುತವಾಗಿದೆ,  ಯಾವುದನ್ನೇ  ಹೇಳಬೇಕಾದರೂ  ಮೊದಲು  ತಾನು ಆ  ವಿಚಾರದ  ಬಗೆಗೆ  ಆಳವಾದ  ಅಧ್ಯಯನ  ಮಾಡಿ  ಜೀವನದಲ್ಲಿ  ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು  ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆಯ  ಅರಿವಿನ  ನಂತರವೇ  ಉಪದೇಶಿಸಬೇಕು.

     " ರುತಂಚ  ಸ್ವಾಧ್ಯಾಯ ಪ್ರವಚನೆನ ಸತ್ಯಂಚ  ಸ್ವಾಧ್ಯಾಯ   ಪ್ರವಾಚನೆನ"    ಮೊದಲು  ಸ್ವಾಧ್ಯಾಯ  ನಂತರ  ಪ್ರವಚನ,  ಆಗ  ಮಾತ್ರ ಪ್ರವಚನ  ಹೇಳಲು  ಯೋಗ್ಯತೆ  ಬರುತ್ತದೆ.   ಈ  ದಿಸೆಯಲ್ಲಿ  ವಿವೇಚಿಸಿದಾಗ  ಜ್ಯೋತಿಷಿಗೆ/  ದೈವಜ್ಞನಿಗೆ  ಯಾವ  ಯೋಗ್ಯತೆ  ಇರಬೇಕೆಂದು  ವಿವೇಚಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.

       ಬಾಹ್ಯಗುಣ  ಹಾಗೂ  ಆಂತರಿಕ  ಗುಣಗಳೆಂದು  ನೋಡಿದಾಗ ,  ಮೊದಲು  ಬಾಹ್ಯಗುಣದಲ್ಲಿ,   ಜ್ಯೋತಿಷಿಯು  ಉತ್ತಮ  ಕುಲದಲ್ಲಿ  ಹುಟ್ಟಿರಬೇಕು(  ಉತ್ತಮ  ಸಂಸ್ಕಾರ) ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಬಗೆಗೆ  ಅತ್ಯಂತ  ಪರಿಶ್ರಮವಿರಬೇಕು,  ವೇದ,  ವೇದಾಂಗ  ಹಾಗೂ  ಪುರಾಣೋಪಾನಿಷತ್ತು ,  ಧರ್ಮಸ ಬಗೆಗೆ  ಅರಿತವರಾಗಿರಬೇಕು,   ದೇಶ  ಕಾಲ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಅದರಲ್ಲೂ ತಾನಿರುವ  ದೇಶದ ಬಗೆಗೆ  ಪರಿಜ್ಞಾನವಿರಬೇಕು.   ಉತ್ತಮವಾದ  ವಾಕ್ಸಿದ್ದಿಯನ್ನು  ಹೊಂದಿದ್ದು,  ಸಂಯಮಶೀಲತೆಯನ್ನು  ಯಾವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ  ಪಾಲಿಸಬೇಕು,  ಹಲವು  ವಿಷಯದ  ಬಗ್ಗೆ ಪಾಂಡಿತ್ಯ ಹೊಂದಿರಬೇಕು.   ಹಲವು  ಬಾಷಾಜ್ಞಾನ ಹೊಂದಿರುವುದೂ  ಕೂಡ ಈ  ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅತ್ಯಂತ  ಸೂಕ್ತ. ಪಂಚಾಂಗಾನುಸ್ಟಾ ನ  ಜ್ಯೋತಿಷಿಯಾದವನ  ಮೂಲಭೂತವಾದ್  ಜ್ಞಾನವಾಗುತ್ತದೆ,  ಆದ್ದರಿಂದ  ಪಂಚಾಂಗದ  ಜ್ಞಾನ ಕಡ್ಡಾಯ.  ವಿನ್ಯಾಯಾಶೀಲತೆ,  ಸತ್ಯಶೀಲತೆ,  ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ  ಸಮಾನ  ದೃಷ್ಟಿ,  ಸರ್ವಾಂಗ  ಸುಂದರತೆ,  ಪ್ರಿಯಕರವಾದ  ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ,  ಗಾಂಭೀರ್ಯದ  ಪರಿಪಾಲನೆ,  ಯಾರನ್ನೂ  ನೋಯಿಸದಿರುವ ವರ್ತನೆ, ಅಪ್ಪಿತಪ್ಪಿಯೂ  ಅಪ್ರಿಯವಾದುದನ್ನು  ಹೇಳದಿರುವುದು, ಮುಂತಾದ ಗುಣವನ್ನು  ರೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು.

      ಇಂಗ್ಲೀಷಿ ನಲ್ಲಿ  ಹೇಳುವಂತೆ  " first  appearance is the best appearance"  ,  ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ  ಬಾಹ್ಯ  ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ದಿಂದಲೇ  ಗೌರವ  ಮೂಡುವಂತಿರಬೇಕು.
       ಆಂತರಿಕ  ಗುಣಗಳೆಂ ದಾಗ  ಋಷಿವಾಕ್ಯವನ್ನು ( ಅರ್ಥವನ್ನು)  ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ  ತಿಳಿದವನಾಗಿರಬೇಕು,  ಅವುಗಳ ಬಗೆಗೆ  ಯಾವುದೇ  ಅನುಮಾನವಿರಬಾರದು,  ಬಂದ  ಅನುಮಾನವನ್ನು ಅರಿತವರಿಂದ  ತಿಳಿಯಲು ಉತ್ಸುಕನಾಗಿರಬೇಕು,  ಯಾವ  ಕಾಲಕ್ಕೂ  " ಜ್ಞಾನಪಿಪಾಸು" ವಾಗಿರಬೇಕು.  ತಾನೇ  ಉತ್ತಮೊತ್ತಮನೆಂಬ  ಭಾವನೆಯು  ಜ್ಯೋತಿಷಿಯನ್ನು. ಅದಃಪಾತನಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ.

      ಕಾಯಾ,  ವಾಚಾ,  ಮನಸಾ  ಆರಿಷಡ್ವರ್ಗಗಳ ದಮನ,  ಸದಾಚಾರ, ಹೇಳುವ  ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ  ಯಾವುದೇ  ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲದಿರುವಿಕೆ,  ಉತ್ತಮವಾದ ಮಾತುಗಾರಿಕೆ,  ಸಾತ್ವಿಕ  ಜೀವನ,  ಯಾವುದೇ  ಸಂದರ್ಭವನ್ನೂ ನಿರ್ಭೀತಿಯಿಂದ ನಿರ್ವಹಿಸುವ  ತಾಳ್ಮೆ, ಜಾಣ್ಮೆ,  ಕಲಿಯಲು  ಹಾಗೂ  ಕಲಿಸಲು  ಉತ್ಸಾಹದಿಂದಿರುವುದು,  ಪ್ರತಿಯೊಂದರಲ್ಲೂ  ನೇಮನಿಷ್ಠೆಯನ್ನು  ಅನುಸರಿಸುವುದು,  ದುರಭ್ಯಾಸದಿಂದ  ದೂರ  ಇರುವುದು, ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ಗ್ರಂಥಗಳ  ನಿರಂತರ  ಅಧ್ಯಯನ,  ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ದೇವೋಪಾಸನೆ, ದೈವದಲ್ಲಿ  ನಂಬಿಕ  ಇರಬೇಕು.   ಇನ್ನೊಂದು  ಮುಖ್ಯ  ಅಂಶವೆಂದರೆ   ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ   ಬಳಿಗೆ  ಬರುವವ್ರೆಲ್ಲಾ  ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು  ಸಮಸ್ಯೆಯನ್ನು  ಹೊತ್ತುತರುವವರೇ ,   ಆ  ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ  ನೀಡುವುದು ಜ್ಯೋತಿಷಿಯ  ಜಾಣ್ಮೆಗೆ  ಸವಾಲಾಗಿರುತ್ತದ,   ಆದ್ದರಿಂದ  ಸಮಯ,  ಸಂದರ್ಭ  ಬಂದ  ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗೆ (  ಆರ್ಥಿಕ,  ದೈಹಿಕ,, ಮಾನಸಿಕ )  ಅನುಗುಣವಾಗಿ  ಪರಿಹಾರವನ್ನು  ಹೇಳಬೇಕು, ಏ ಕೆಂದರೆ  ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ  ಪರಿಹಾರವೇ  ಒಂದು  ಸಮಸ್ಯೆಯಾಗಬಾರದು...
✍ ಡಾ:  ಶೈಲಜಾ  ರಮೇಶ್

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಪದ್ಧತಿಗಳ ಪರಿಚಯ

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಾಗಣಪತ ಯೇ ನಮಃ

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಪದ್ಧತಿಗಳ ಪರಿಚಯ
(ಪರಾಶರ,  ಜೈಮಿನಿ, ತಾಜಕ)

   ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಅಸದೃಶ ವಾದುದು,  ಏಕೆಂದರೆ  ವೇದಾಂಗ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ  ಗುರುತಿಸಿರುವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ  ಗಮನಿಸಿದಾಗ  ಯಾವುದೇ  ರೀತಿಯಾದ,  ಪ್ರಸಕ್ತದಲ್ಲಿರುವಂತೆ  ವೈಜ್ಞಾನಿಕ  ಉಪಕರಣಗಳ  ಸಹಾಯವಿಲ್ಲದೆ  ತಮ್ಮ  ದಿವ್ಯದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಪ್ರತಿಯೊಂದನ್ನು ನಿಖರವಾಗಿ  ಕಂಡುಕೊಂಡು ಖಗೋಲಶಾಸ್ತ್ರ್ತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಆಯಾಮವನ್ನು ಒದಗಿಸಿರುವುದು  ಪ್ರಶಂಸನೀಯ ವೇ ಸರಿ.
 
    ಭಾರತೀಯ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ವೆಂದಾಕ್ಷಣ  ಪರಾಶರೀಯವೆಂದೇ  ಪರಿಗಣಿಸುವಸ್ಟ ರ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ  ಪರಾಶರ  ಹೋರಾಶಾಸ್ತ್ರವು  ತನ್ನ  ಸ್ಥಾನವನ್ನು  ಗಳಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.   ಅದಲ್ಲದೆ   "gospel  of astrology "    ಎಂದೇ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.   ಸದರಿ  ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ  ಪರಾಶರ  ಹೋರಾಶಾಸ್ತ್ರವು,  ಪರಾಶರ  ಹೊರೆಯಲ್ಲ.  ಏಳು  ಅಥವಾ. ಎಂಟ ನೆ  ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ  ಲಗ್ನದ  ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ  ಪರಿಸ್ಕರಿಸಲ್ಪಟ್ಟ   ಆವೃತ್ತಿ.   ಈ  ಬಗೆಗೆ  ವಿದ್ವಾಮ್ಸರು ತಮ್ಮದೇ  ಆದ  ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು  ಆಳವಾದ   ಅಧ್ಯಯನದ  ಮೂಲಕ  ಭಿನ್ನರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.   ಪರಾಶರ  ಹೋರಾ ಸಂಹಿತೆಯೂ ಮೂಲ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು  ಹೊಂದಿರದೆ  ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ  ಇತರರಿಂದ  ಸೇರ್ಪಡೆ ಗೊಂಡು ತಾವು  ಕಂಡುಕೊಂಡ  ವಿಚಾರಗಳನ್ನು  ತಿಳಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.  ಮುಂದೆ   ಬಂದ  ಆನೇಕ  ಜ್ಯೋತಿಷಿ  ಗ್ರಂಥಕಾರರು  ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ  ಆಭಿರುಚಿ ಗೆ  ತಕ್ಕಂತೆ  ಪರಾಶರಿಯಲ್ಲಿನ  ವಿಚಾರಗಳನ್ನು  ಅಳ ವಡಿಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.  ನಾರದ ಸಂಹಿತಾ ,  ಗಾರ್ಗ್ಯಸಂಹಿತಾ,  ಸಾರಾವಳಿ,  ಜಾತಕ  ಪಾರಿಜಾತ,  ಪ್ರಶ್ನಾಮಾರ್ಗ,  ಹೋರಾಕೃಶನೀಯ  ಹಾಗೂ  ಹಲವು   ನಾಡೀ ಗ್ರಂಥಗಳು  ಈ  ಪದ್ಧತಿ ಯನ್ನೇ  ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡು  ರಚಿತವಾಗಿದೆ.

     ವೇದಾಂಗ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ  ನಮೂ ದಿತ ವಾಗಿರುವುದು  ಖಗೋಲದ  ನಿಗದಿ ತ  ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವೇ  ಹೊರತು ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವಲ್ಲ.   ರಾಮಾಯಣ,  ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ  ಲಭ್ಯ ವಿರುವುದು ಖಗೋಳ ಶಾಸ್ತ್ರದ  ಬಗೆಗಿನ  ವಿಚಾರಗಳೇ  ಹೊರತು ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಬಗೆಗಲ್ಲ.  ಈ  ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವು ಯಾವಾಗ  ಆರಂಭವಾಯಿತೇನ್ನುವುದರ  ಬಗೆಗೆ  ಯಾವುದೇ  ರೀತಿಯ  ನಿಖರವಾದ  ಮಾಹಿತಿಯು ಲಭ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ.  ವೈದಿಕ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಆಧಾರದ  ಮೇಲೆ ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿರಬಹುದೆಂದು ಊ ಹಿಸಬಹುದು.  ಕ್ರಿ. ಶ.  2ನೇ  ಶತಮಾನದ  ನಂತರ  ಗ್ರೀಕರಿಂದ  ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿರಬಹುದೆಂಬ  ವಾದವಿದೆ.  ಯಾವ  ರೀತಿಯಿಂದ ಫಲಜ್ಯೋತಿಃಯಾದ  ಪದ್ದತಿಯು  ಭಾರತೀಯ  ಪದ್ದತಿಗೆ  ಅಳ ವಡಿಸಲಾಯಿತೆಂದು  ಹೇಳುವ  ಯಾವುದೇ  ಗ್ರಂಥವೂ  ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲ.

    ಪ್ರಸಕ್ತದಲ್ಲಿ  ಪರಾಶರ,  ಜೈಮಿನಿ , ಹಾಗೂ  ತಾಜಕಗಳ ಪದ್ದತಿಗಳು ಚಾಲ್ತಿಯಲ್ಲಿದೆ.   ಪರಾಶರ  ಪದ್ದತಿಯು  ಇದಮಿಥಂ  ಎಂದು  ಹೇಳುವ  ಸಿದ್ದಾಂತ ರೂಪವಾದ್ರೆ, ಜೈಮಿನಿ  ಪದ್ದತಿಯು ಸೂತ್ರ ರೂಪವಾದುದು,  ಹಾಗೂ  ತಾಜಕ  ಪದ್ದತಿಯು  ಪ್ರಶ್ನ ಪದ್ದತಿಯಾಗಿದೆ.

         ಭಾರತೀಯ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಪದ್ಧತಿಎಂದು  ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿರುವ  ಈ  ಮೂರು  ಪದ್ಧತಿಗಳನ್ನು  ಕುರಿತಂತೆ  ಸ್ವಲ್ಪ  ಕಣ್ಣಾ ಡಿಸಿದಾಗ  ಮಹತ್ತರ  ವಿಚಾರಗಳು  ಗರಿಗೆದರಿ
ನಿಲ್ಲುತ್ತದೆ,  ಪರಾಶರಿಯ  ಪದ್ದತಿ  ಪ್ರಕಾರ  ಜಾತಕಗಳಲ್ಲಿ  ಗ್ರಹಗಳದ್ದೇ  ಪ್ರಾಬಲ್ಯ,  ಹಾಗಾಗಿ  ಗ್ರಹಗಳು  ದೃಷ್ಠಿ ಯನ್ನು  ಹೊಂದಿದೆ.  ಆದರೆ. ಜೈಮಿನಿಯ  ಪ್ರಕಾರ  ರಾಶಿಗಳು  ದ್ರುಷ್ಟಿಯನ್ನು  ಹೊಂದಿದೆ,  ಅಲ್ಲದೆ  ಪರಾಶರಿಯ  ಕ್ರಮಕ್ಕಿಂತ  ತೀರಾ  ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ,  ಕಾರಕತ್ವಗಳು  ಗ್ರಹಗಳ  ಮೇಲೆ  ಅವಲಂಬಿತವಾಗಿದೆ.

    ಪರಾಶರೀ  ಪದ್ದತಿಯ  ಪ್ರಕಾರ,  ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ  ರವಿಯೇ ಆತ್ಮ ಕಾರಕ,  ಪಿತೃಕಾರಕ,  ಶನಿ- ಆಯುಷ್ಯ ಕಾರಕ,  ಕರ್ಮಕಾರಕ,  ಗುರು- ಪುತ್ರಕಾರಕ,  ಜೀವಕಾರಕ,  ಧನಕಾರಕ.   ಅದರೆ  ಜೈಮಿನಿಯಲ್ಲಿ  ಯಾವ ಗ್ರೆಹಕ್ಕು  ಈ  ರೀತಿಯ  ನಿಗದಿ ತ  ಕಾರಕತ್ವವಿಲ್ಲ.  ಅಲ್ಲಿ  ಯಾವಗ್ರಹವು  ವೃದ್ಧಗ್ರಹವೋ  ಆ ಗ್ರಹವೆ  ಆತ್ಮಕಾರಕ (  ವೃದ್ಧ ಗ್ರಹವೆಂದ್ರೆ  ಹೆಚ್ಚಿನ  ಡಿಗ್ರಿ ಯಲ್ಲಿರುವ  ಗ್ರಹ)  ಮುಂದಿನದು  ಅಮಾತ್ಯಕಾರಕ,  ಅಂದರೆ  ಜಾತಕದಲ್ಲಿ  ಯಾವ ಗ್ರಹಗಳು  ಹಿಚ್ಚಿನ ಡಿಗ್ರಿ  ಯನ್ನು  ಹೊಂದಿರುತ್ತದೋ  ಅದರ  ಮೇಲೆ  ಕಾರಕತ್ವಗಳು  ಅವಲಂಬಿತ ವಾಗಿರುತ್ತದೆ.   Ex--  ಶನಿಯು  27 ನೆ  ಡಿಗ್ರಿ ಯಲ್ಲಿದ್ದು  ಅದೇ ಗರಿಷ್ಠವಾದರೆ ,  ಆಗ  ಶನಿಯೇ  ಆತ್ಮಕಾರಕನಾಗುತ್ತಾನೆ.  ಈ  ರೀತಿಯಲ್ಲಿ  ಜೈಮಿನಿ  ಪದ್ದತಿಯು ಕೇವಲ  ಸೂತ್ರಗಳಿಂದ  ಕೂಡಿದ್ದು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಶಾಸ್ತೆಕ್ಕೊಂದು  ನವೀನ  ಆಯಾಮವನ್ನು  ಒದಗಿಸಿದೆ  ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ  ಸಂಶಯವಿಲ್ಲ.  ಜೈಮಿನಿ  ಪದ್ದತಿಯು ಪಾರಾಶ ರಿಗಿಂತ  ಭಿನ್ನವಾಗಿದ್ದರು,  ಜೈಮಿನಿಯ ಮೇಲೆ ಪರಾಶರರ ಪ್ರಭಾವ ಇದ್ದೇ ಇದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಜೈಮಿನಿ  ರಾಜಯೋಗಗಳು ನಿದರ್ಶನವಾಗುತ್ತವೆ.   ಜೈಮಿನಿಯಲ್ಲಿ  ಕಾರಕಾಂಶ,  ನವಾಂಶಲಗ್ನ, ಉಪಪಾದ,  ಆರೂ ಢ ಲಗ್ನಗಳು  ಮುಖ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ,  ಪರಾಶರಿಯಲ್ಲಿ  ನವಗ್ರಹದ  ಜೊತೆಗೆ  ಮಾಂದಿ,  ಗುಲಿಕರೂ  ಮುಖ್ಯರಾಗುತ್ತಾರೆ.

         ಈ  ಎರಡೂ  ಪದ್ಧತಿಗಿಂತ  ಇನ್ನೂ  ಭಿನ್ನವಾದದ್ದು  ತಾಜಕ  ಪದ್ದತಿ.  " ಪ್ರಶ್ನ ತಂತ್ರ " ವೆಂದೇ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ  ಖ್ಯಾತಿಹೊಂದಿರುವ  ಗ್ರಂಥ ನೀಲಕಂಠ  ದೈ ವಜ್ಞನಿಂದ  ರಚಿತವಾಗಿದೆ.   ಈ  ಪ್ರಶ್ನತಂತ್ರವು ' ತಾಜಕ ನೀಲಂಕ ಟೀಯ'  ಎಂಬ  ಗ್ರಂಥದ  ಮೂರು  ಭಾಗದ ಲ್ಲಿನ ಕೊನೆಯ  ಭಾಗ,  ಉಳಿದೆರಡು  ಭಾಗಗಳು ' ಸುಜ್ಞಾನತಂತ್ರ'  ಮತ್ತು '  ವರ್ಷತಂತ್ರ'.   ಪ್ರಶ್ನಾಮಾರ್ಗ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯಶಾಸ್ತ್ರದ   ಈ  ಮೂರು ವಿಭಾಗಗಳು  ಜಾತಕ,  ಮಹೂರ್ತ  ಪ್ರಶ್ನ ದಲ್ಲಿ  ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದೆ.  ಪ್ರಶ್ನಾಕಾಲವನ್ನೇ   ಅನುಸರಿಸಿ  ಭವಿಷ್ಯ  ನುಡಿಯುವುದಾಗಿದೇ.  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ  ಇದೊಂದು ಅತ್ಯಂತ  ನಿಖರವಾದ  ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.   ತಾಜಕನ  ಪ್ರಶ್ನಾತಂತ್ರವು  ನಾಲ್ಕು  ಪರಿಚ್ಛೇದಗಳಿಂದ  ಕೂಡಿದ್ದು  ಅವು  ಪ್ರಶ್ನ ವಿಚಾರ,  ಭಾವಪ್ರಶ್ನೆ,  ವಿಶೇಷಪ್ರಶ್ನೆ, ಪ್ರಕೀರ್ಣಧ್ಯಾಯಗಳಾಗಿವೆ.

    ತಾಜಕ  ಪ್ರಶ್ನಾಶಾಸ್ತ್ರದ  ಪ್ರಕಾರ  ಮುಖ್ಯದೃಸ್ಟಿಗಳು  ಸರಳವಾಗಿ, .ಅರ್ಧತ್ರಿ ಕೋಣ (60 ಡಿಗ್ರಿ),  ಕೇಂದ್ರ (೯೦ ಡಿಗ್ರಿ),  ಸಮಾಸಪ್ತಕ (೧೮೦ ಡಿಗ್ರಿ),  ಸಮಾಗಮ  ಅಥವಾ  ಯುತಿ (೦ ಡಿಗ್ರಿ) ,  ಯಾವ  ದೃಷ್ಟಿಗೂ   ಸ್ವತಃ ಒಂದು ಕಕ್ಷ ವಿಲ್ಲ,  ಆದರೆ  ಗ್ರಹಗಳಿಗೆ  ದೀಪ್ತಅಂಶ ವಿದೆ.   ( ರವಿ- 15 ಡಿಗ್ರಿ,  ಚಂದ್ರ- 12 ಡಿಗ್ರಿ,  ಕುಜ- 7  ಡಿಗ್ರಿ,  ಬುಧ-  7 ಡಿಗ್ರಿ,  ಗುರು- 9 ಡಿಗ್ರಿ,  ಶುಕ್ರ- 7 ಡಿಗ್ರಿ,  ಶನಿ- 7 ಡಿಗ್ರಿ ) ,   ಇಲ್ಲಿ  ರಾಶಿ  ದೃಷ್ಠಿ ಗಳನ್ನು  ಪರಿಗಣ ನೆಗೆ  ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.  ದೃಷ್ಟಿಯ  ಸಮಾಗಮದ ಸ್ವರೂಪವು  ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಒಳಪಟ್ಟ  ಗ್ರಹದ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿದ್ದರು,  ಕೇಂದ್ರ  ಮತ್ತು  ಸಮಾಸಪ್ತಕ  ಅಶುಭವೆಂದು,  ತ್ರಿಕೋನ ದೃಷ್ಠಿ ಶುಭವೆಂದು ಭಾವಿಸಿದೆ.  ಸೌಮ್ಯಗ್ರಹರ ಸಮಾಗಮ  ಶುಭ,  ಕ್ರೂರಗ್ರಹಗಳ  ಸಮಾಗಮ ಅಶುಭ.

      ತಾಜಕ  ಯೋಗಗಳು  ಜೈಮಿನಿ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ,  ಗ್ರಹಗಳು  ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ  ಕ್ರಮಿಸಿದ ದೂರದ ನಿರ್ದೇಶನದಲ್ಲಿಯೇ  ನಿರೂಪಿತವಾಗಿದೆ.  ಗ್ರಹಗಳ ಶುಭಾಶುಭ  ಯೋಗಫಲಗಳು  ವೇಗವಾಗಿ  ಚಲಿಸುವ ಗ್ರಹಗಳು,  ನಿಧಾನವಾಗಿ  ಚಲಿಸುವ ಗ್ರಹಗಳು  ಯಾವ  ಭಾವದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ  ಎಂಬುದರಿಂದಲೇ  ನಿರ್ಣಯಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ.  ಇದರಿಂದಾಗಿ  ಇತ್ತಶಾಲಾಯೋಗ,  ಈಸರಫ ಯೋಗ,  ನಕ್ತಯೋಗ,  ಯಮಮಯೋಗ  ಮುಂತಾದ ಯೋಗಗಲುಂಟಾಗುತ್ತದೆ,  ಮುಖ್ಯವಾಗಿ  ವರ್ಷ ಫಲ,  ವಿಶೇಷವಾಗಿ  " ಪ್ರಶ್ನೆ"  ಯನ್ನು ನೋಡಲು  ತಾಜಕ  ಪದ್ದತಿಯು  ಹೆಚ್ಚು  ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತದೆ....
✍ ಡಾ.  ಶೈಲಜಾ  ರಮೇಶ್

--: ವೇದಾಂಗಗಳು :--

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಾಗಣಪತಯೇ ನಮಃ

--:  ವೇದಾಂಗಗಳು  :--

ವೇದಾಂಗಗಳು  ಆರು

1) ಶಿಕ್ಷ ( phonetics)
2) ಛಂದಸ್ಸು (prosody)
3) ವ್ಯಾಕರಣ ( grammar)
4)ನಿರುಕ್ತ ( entomology)
5) ಜ್ಯೋತಿಷ (astronomy)
6) ಕಲ್ಪ (religious practice)
              ಇವುಗಳ ವಿವರಣೆಯನ್ನು  ಗಮನಿಸಿದಾಗ  ವೇದಾಂಗ ವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಪೂರಕವಾಗುತ್ತದೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಯಬಹುದು.  ಈ ಷದಂಗ್ ಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಲೇಖನವು  ಶಾದ್ವಿಂಶಬ್ರಾಹ್ಮಣ,  ಅಪಸ್ತಾಂಭ ಸೂತ್ರಗಳು, ಮಂಡಕೋಪನಿಷತ್, ಮನು ಸ್ಮೃತಿಗಳಲ್ಲಿ  ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

1) ಶಿಕ್ಷ---  ಯಾವುದೇ ವಿಚಾರವನ್ನು  ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ಮೊದಲು ಆ ಭಾಷೆಯ  ಪದಗಳನ್ನು  ಯಾವ  ರೀತಿಯಾಗಿ ಉಚ್ಚರಿಸಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು  ತಿಳಿದು ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.  ಇದರ ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದಾಗ  ಅಪಾರ್ಥಕ್ಕೆಡೆಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.  ಬರವಣಿಗೆ  ಇಲ್ಲದ  ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮೌಖಿಕ  ಸಂಪ್ರದಾಯವೇ  ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವಹಿಸಿದ್ದು,  ಗುರುವು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಂತೆಯೇ  ಅದನ್ನು  ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಪರಂಪರೆಯನ್ನುಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡು  ಹೋಗುವ  ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ  ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿ ಯದಾ ಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಗುರುಕುಲದಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ  ಪದಪಾಠ,  ಕ್ರಮಪಾಠ,  ಜಠ ಪಾಠ ಗಳನ್ನು  ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ವೂ  ಇದರಿಂದ  ಹೊರತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.

2) ಛಂದಸ್ಸು ---  ಇದೊಂದು  ವೇದ ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು  ರಚಿಸಲು  ಅನುಸರಿಸುವ  ಕ್ರಮ,  ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವೇದಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪಠಣ  ಮಾಡುವ  ಮೊದಲು  ಆ  ಮಂತ್ರದ  ಋಷಿ,  ಛಂದಸ್ಸು, ಮಂತ್ರವು  ಯಾವ  ದೇವತೆಗೆ  ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ  ಎಂಬುದನ್ನು  ಪಠಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಇದೊಂದು  ರೀತಿಯ  ಗೌರವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುವ  ಕ್ರಮವಾಗಿದೆ. ಈ  ರಚನಾ  ಕ್ರಮವನ್ನು  ತಿಳಿಸುವುದೇ  ಛಂದಸ್ಸು. ( ಕ್ರಿ, ಪೂ  2 ರಲ್ಲಿ  ಪಿಂಗಳನ  ರಚನೆಯೇ  ಪ್ರಾಚೀನವಾದುದು.)  ಗಾಯತ್ರಿ,  ಉಸ್ನಿಕ್,  ಅನುಷ್ಟುಪ್,  ತ್ರಿಷ್ಟುಪ್,  ಜಗತಿ,  ಛಂದಸ್ಸು  ಪ್ರಕಾರಗಳು  ಮುಖ್ಯವಾದುವು. ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಸಹ  ದೈವ ಪ್ರಧಾನವಾಗಿದ್ದು,  ಇವುಗಳ  ಕ್ರಮಬದ್ಧವಾದ  ಬಳಕೆಯಿಂದ  ಉನ್ನತಿಯನ್ನು, ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲಿ  ಅವನತಿಯನ್ನು ಬಯಸಬಹುದಾಗಿದೆ.

3)  ವ್ಯಾಕರಣ ---  ವ್ಯಾಕರಣದಿಂದಾಗಿ  ಭಾಷೆಯು  ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು  ಪಡೆಯುತ್ತದೆ  ಯಾವುದೇ  ಭಾಷೆಯನ್ನು  ಅರ್ಥಮಾಡಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ  ವ್ಯಾಕರಣ  ಜ್ಞಾನ  ಅತೀ ಮುಖ್ಯ.  ವೇದಾಂಗದಲ್ಲಿ   ವ್ಯಾಕರಣ  ಪ್ರಮುಖ  ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು,  ಇದನ್ನು  ವೇದ ಪುರುಷನ  ಮುಖ ಅಥವಾ  ಬಾಯಿ  ಎಂದೇ  ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.    ಋಗ್ ವೇದದ  ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ  ವ್ಯಾಕರಣವನ್ನು  ವೃಷಭಕ್ಕೆ  ಹೋಲಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ವೇದವನ್ನು  ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲು  ಹಾಗೂ  ಅವುಗಳ  ಆರ್ಥವನ್ನು  ತಿಳಿಯಲು  ವ್ಯಾಕರಣವೆ  ಅಡಿಪಾಯವಾಗಿದೆ.

4)  ನಿರುಕ್ತ ---  ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮವು  ವೇ ದ ಮೂಲವಾಗಿದ್ದು , ವೇಧಗಳೇ  ಆಧಾರವಾಗಿದೆ.  ವೇಧ  ಪಠಣ  ಹಾಗೂ  ಅಧ್ಯಯನದಿಂದ  ವೇದಾತತ್ವಗಳನ್ನ  ಅರಿಯಬಹುದು ಆದರೆ,  ಯಜ್ಞ ಯಾಗದಿಗಳ  ಆಚರಣೆಗೆ  ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ  ತಿಳಿಸಿ ಕೊಡುವುದೇ  ನಿರುಕ್ತ.   ನಿರುಕ್ತವೆಂದರೆ   ' ನಿಘಂಟು '  ಎಂದೂ ತಿಳಿಯಬಹುದು.  ಹಾಗೂ ವಿಶೇಶವಾಗಿ ವೇದಗಳಲ್ಲಿ  ಬಳಕೆಯಾಗುವ  ಪದಗಳಿಗೆ ಪರಿಪೂರ್ಣ ವಾದ  ವಿವರಣೆಯನ್ನು  ಕೊಡುವುದೇ  ನಿರುಕ್ತ.

5)  ಜ್ಯೋತಿಷ ( ಜ್ಯೋತಿರವಿಜ್ಞಾನ -  ಖಗೋಳ, ಮತ್ತು ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ)
ಇದನ್ನು  ಜ್ಯೋತಿಷ  ಹಾಗೂ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ವೆಂದು  ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದು.  ಅಧ್ಯಯನ  ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ  ವೇದ ಕಾಲ  ಹಾಗೂ  ವೇದನಂತರಾದ  ಕಾಲವೆಂದು  ವಿಭಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.  ಮೊದಲನೆಯದು  ವೇದಾಂಗ ವಾದ  ಜ್ಯೋತಿರವಿಜ್ಞಾನ,  ವೇದಕಾಲ ದಲ್ಲಿನ  ಯಜ್ಞಯಾಗಾದಿಯಾಗಿ   ಎಲ್ಲ  ಕ್ರಿಯೆಗಳಲ್ಲಿ  ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿತ್ತು.  ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಕ್ರಿಯೆಗೂ ಅತ್ಯಂತ  ಶುಭವಾದ  ಸಮಯವನ್ನು  ನಿಗದಿಪಡಿಸುವುದು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ  ಮೂಲೋದ್ದೇಶವಾಗಿತ್ತು, ಇದರಿಂದ ಮಾತ್ರ  ದೇವತೆಗಳು  ತೃಪ್ತರಾಗಿ  ಕರ್ಮಕ್ಕೆ  ತಕ್ಕಂತೆ  ಫಲವನ್ನು  ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು.

6) ಕಲ್ಪ --  ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನಾದ  ಬ್ರಹ್ಮನ  ಆಯಸ್ಸನ್ನು  ನೂರು ದೇವಮಾನದ  ವರ್ಷವೆಂದು  ನಿಗಧಿ ಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ.  ಇದರಲ್ಲಿನ  ಒಂದು  ದಿನವನ್ನು  ಕಲ್ಪ  ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಈ  ಒಂದು  ದಿನದಲ್ಲಿನ  ಹಗಲಿನಲ್ಲಿ  ಬ್ರಹ್ಮನಿಂದ  ಸೃಷ್ಟಿಯಾದದ್ದು  ಅದೇ ದಿನ  ರಾತ್ರಿ  ಪ್ರಲಯವಾಗುತ್ತದೆ.  ಇದನ್ನು  ನೈಮಿತ್ತಿಕ  ಪ್ರಲಯವೆಂದು  ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.  ಈ  ಕಾಲದಲ್ಲಿ  ಯಾವುದೇ  ಸೃಷ್ಠಿ ಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಂದು  ಕಲ್ಪವನ್ನು  14  ಮನ್ವo ತರ ಗಳನ್ನಾಗಿ  ವಿಭಾಗಿಸಲಾಗಿದ್ದು,  ಪ್ರತಿಯೊಂದು   ಮನ್ವಂತರವೂ  ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ  ಮನುವಿನ. ಆಡಲಿತಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ.  ಸದರಿ  ಈಗ  ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ  ಶ್ವೇತವರಾಹಕಲ್ಪವು  ಬ್ರಹ್ಮನ 51 ನೇ ವರ್ಷವಾಗಿದ್ದು,  ಹಾಗೆಯೇ  ಹದಿನಾಲ್ಕು  ಮನ್ವಂತರಗಳಲ್ಲಿ  ವೈವಸ್ವತ ಮನ್ವಂತರವೂ ಎಳನೆಯದಾಗಿದೇ.  ಒಂದು  ಕಲ್ಪವೆಂಬುದು  ನಾಲ್ಕು  ಯುಗಗಳಿಂದ  ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ.  ಮಾನವನ  ಜೀವಿತದ  ಪ್ರಕಾರ  ಒಂದು  ಕಲ್ಪವು 4.32  ಬಿಲಿಯನ್  ವರ್ಷಗಳಾಗುತ್ತದೆ.
✍ ಡಾ.  ಶೈಲಜಾ ರಮೇಶ್

--:ವೇದಾಂಗದಲ್ಲಿ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ:--

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಾಗಣಪತಯೇ ನಮಃ

--:ವೇದಾಂಗದಲ್ಲಿ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ:--

ಬ್ರಹ್ಮ ವಾಣಿಯಾಗಿರುವ   ವೇದಗಳನ್ನು ಪರಾಶರ ಮಹರ್ಷಿಯ ಪುತ್ರರಾದ ವ್ಯಾಸರು ನಾಲ್ಕು ಭಾಗಮಾಡಿ ವಿಂಗಡಿಸಿ  ಅವುಗಳಿಗೆ  ಋಗ್ವೇದ,  ಯಜುರ್ವೇದ,  ಸಾಮವೇದ,  ಅಥರ್ವಣ  ವೇದವೆಂದು  ಹೆಸರಿಸಿದರು. ಇದರಿಂದಲೇ ಅವರಿಗೆ  ವೇದವ್ಯಾಸ ರೆಂದು  ಪ್ರಖ್ಯಾತಿಯಾಯ್ತು.  ಆ  ನಂತರದಲ್ಲಿ ಆರಣ್ಯಕ,  ಬ್ರಾಹ್ಮಣ,  ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳು,  ಇದೆಲ್ಲದರ  ಪ್ರಭಾವವನ್ನು  ಹೊಂದಿರುವ   ಪುರಾಣಗಳು  ಹಾಗೂ  ಉಪಪುರಾಣಗಳು  ರಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು.  ವೇದಗಳು  ಮಂತ್ರದಿಂದಲೂ  ,  ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು  ಶಬ್ದಗಲಿನ್ದಳೂ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೆ  ಬಂದವು.
      ಸೃಷ್ಟಿ ಯ  ಉದ್ದೇಶವನ್ನು  ಹೊಂದಿದ  ಬ್ರಹ್ಮನು  ಮಹಾತಾಪಸ್ಸ್ಸಿನ  ಮೂಲಕ  ಮಹಾಯಾಗವನ್ನು ಆಚರಿಸಿದನು,  ಯಾಗದ  ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಮೊದಲು  ಜಲವನ್ನು ಸೃಷ್ಠಿಸಿ  ಅದರಲ್ಲಿ  ತನ್ನ ತೇಜಸ್ಸನ್ನು  ತುಂಬಿದನು.  ಅದರಿಂದ  ಸುವರ್ಣಮಯ  ಅಂಡಾಕಾರದ  ಕೆಲವು. ಆಕೃತಿಗಳನ್ನು  ಪ್ರಕಟಿಸಿದನು. ಅಂಡಾಕಾರಾಕೃತಿಗಳನ್ನು ಎರಡು ಭಾಗಮಾಡಿ ಒಂದನ್ನು  ಭೂಲೋಕದಲ್ಲೂ  ಮತ್ತೊಂದನ್ನು  ದ್ಯುಲೋಕದಲ್ಲೂ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು.  ಎರಡು  ಅಂಡಗಳ  ನಡುವೆ ಖಾಲಿ ಇರುವ  ಸ್ಥ ಲವು ಶೂನ್ಯವಾಗಿತ್ತು,  ಅದುವೇ  ಆಕಾಶ.  ಈ  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ  ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ  ಕಣ್ಣುಗಳಾಗಿ  ಗೋಚ ರವಾದುವೇ  ಸೂರ್ಯ  ಚಂದ್ರರು.   ಈ  ವಿಚಾರವು  ಋಗ್ವೇದ,  ಹಾಗೂ ಕೆಲವು ಸ್ಮೃ ತಿಗಳಿಂದ  ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ.  ಜಗತ್ತಿನ  ಸೃಷ್ಟಿಗೆ  ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ  ಆನೇಕ  ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿವೆ.  ಋಗ್ವೇದದ  ಪುರುಷಸೂಕ್ತವೂ  ಹಿಚ್ಚಿನ  ಬೆಳಕನ್ನು ಚೆಲ್ಲುತ್ತದೆ.
    ವೇದಕಾಲದಲ್ಲಿ  ಭೂಲೋಕ,  ಅಂತರಿಕ್ಷ,  ಹಾಗೂ  ಅಕಾಶ ಅಥವಾ  ದ್ಯುಲೋಕದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ  ಚಿತ್ರಣವಿತ್ತು,  ಅಂತರಿಕ್ಷ ವೆಂದರೆ ಮೇಘಲೋಕ  ಮತ್ತು  ಅದಕ್ಕಿಂತ  ಮೇಲಿರುವ  ಬ್ರಹ್ಮಾನ್ದ ರೂಪವನ್ನು  ಆಕಾಶವೆಂದು  ಪರಿಚಯಿಸಲಾಗಿದೆ.  ಈ ಮೂರುಲೋಕಗಳ  ಪರಿಪೂರ್ಣ  ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನಮ್ಮ  ಪೂರ್ವಿಕರು  ಹೊಂದಿದ್ದರು.  ಯಜುರ್ವೇದದ ಮಂತ್ರವೊಂದು  ಮೂರುಲೋಕಗಳ  ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು  ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.  ಹಾಗೆಯೇ  ಋಗ್ವೇದದ ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ ( ಚಕ್ರಾಣಾ ಸಃ ಪರೀಣಹಂ  ಪೃಥಿವ್ಯಾ ಹಿರಣ್ಯೇ ನ ಮಣಿನಾ ಶಂಭ ಮಾನಾಃ)   ಸೂರ್ಯನೆಂದೂ  ಉದಯಿಸುವುದಿಲ್ಲ  ಹಾಗೂ  ಅಸ್ತನಾ ಗುವುದಿಲ್ಲ,  ಈ  ಅನುಭವವು  ಭೂಭ್ರಮಣ ದಿಂದಾಗುತ್ತದೆ  ಎಂಬ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆ.
      ಋಗ್ವೇದದ  ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ(1.164) ಸೂರ್ಯ,  ಅವನ  ಚಲನೆ,  ಕಿರಣಗಳು ಮತ್ತು  ಪ್ರಭಾವಗಳ  ವಿವರ  ದೊರೆಯುತ್ತದೆ ವಿಶ್ವದ  ನಿರ್ಮಾಣ, ಇತರ ಮೂಲಗಳಿಗೆ  ಸೂರ್ಯನೇ  ಮೂಲವೆಂಬುದನ್ನು  ಶತಪಥ  ಬ್ರಾಹ್ಮಣದಲ್ಲಿ  ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದೆ. ಸೂರ್ಯನು  ಋತು ಗಳ  ನಿರ್ಣಾಯಕನಾಗಿದ್ದಾನೆ, ( ಋತೂಂ ಪ್ರಶಾಸತ್)  ಸೂರ್ಯನ  ಉತ್ಪತ್ತಿ ಹಾಗೂ  ಅವನಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ  ಗ್ರಹಗಳು,  ಹಾಗೆಯೇ  ಮಂತ್ರದಲ್ಲಿ, ಸೂರ್ಯನೂ  ಸೇರಿ  ಚಂದ್ರ,  ಕುಜ,  ಬುಧ,  ಗುರು,  ಶುಕ್ರ,  ಶನಿ  ಈ  ಏಳು  ಗ್ರಹಗಳೇ  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿನ  ದೇವರುಗಳೆಂಬ  ವಿಚಾರ (ಋಗ್ವೇದ 1.19.6) ವಾಗಿ ವಿವರ  ತಿಳಿದು ಬರುತ್ತದೆ. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ  ಈ  ಗ್ರಹಗಳು  ಮಾನವನ  ಶರೀರದ ಮೇಲೆ ಪಂಚೇಂದ್ರಿಯಗಳ  ಮೂಲಕ ಯಾವಾಗಲೂ  ಪ್ರಭಾವ  ಬೀರುತ್ತದೆ.
     ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ  ಸೂರ್ಯನು  ಹೇಗೆ  ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ನಾಗಿದ್ದನೋ  ಹಾಗೆಯೇ  ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ  ಅಗ್ನಿಯು ಪ್ರತಿಷ್ಠಿ ತ ವಾಗಿದೆ,  ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯಲ್ಲೂ ಅಗ್ನಿಯು ಪ್ರಾಣವಾಯುವಿನ  ರೂಪದಲ್ಲಿ  ಸೇರಿದೆ (ಪ್ರಾಣೋ ವೈ ನೃಷದಗ್ನಿ)  ಮಾನವ  ಶರೀರದಲ್ಲಿ  ನಡೆಯುವ ಎಲ್ಲಾ  ಕ್ರಿಯೆಗಳಿಗೆ ಕೇಂದ್ರ,  ಅವನ  ತಲೆಯಲ್ಲಿದೆ.
     ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳ. ಪ್ರಕಾರ  ಸೃ ಸ್ಟಿ ಚಕ್ರವು  ಹನ್ನೆರಡು  ಕೈ ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ,  ಅವೆ  ಹನ್ನೆರಡು  ರಾಶಿಗಳು " ಸೂರ್ಯೋಬೃಹ ತಿ  ಮಧ್ಯೂ ಡ ಸ್ತಪತಿ ಸವಾ ಏಶ ಸಂವತ್ಸರೋ ಬೃಹತೀಮಾಭಿಸಂಪಂನಃ"  ಈ  ಮಂತ್ರದ  ಪ್ರಕಾರ  ಭೂಮದ್ಯ ರೇಖೆಯ ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ  ಮೂರು  ಪ್ರಮುಖ  ಸಮಾನಾಂತರ  ಅಕ್ಷಅಂಶ  ರೇಖೆಗಳಾಗಿ  ತ್ರಿಸ್ತೂಪ, ಪಂಕ್ತಿ, ಮತ್ತು  ಜಗತಿಗಳಿದೆ ಎಂದೂ ಅದೇ ರೀತಿ ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ  ಅನುಷ್ಟುಪ್ , ಉಸ್ನಿಕ,  ಗಾಯತ್ರಿ ಇರುವುದೆಂದು  ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬಹುದು.  ಆಧುನಿಕ  ಭೂಪಠದಲ್ಲಿರುವ   ಅಕ್ಷಾಂಶ ,  ರೇಖಾಅಂಶ ರೇಖೆಗಳು  ಮತ್ತು  ವೃತ್ತಗಳ  ಪರಿಚಯವೂ ಮೇಲಿನ  ಮಂತ್ರದ  ಆಧಾರ ವಾಗಿದೆ.
     ಸೂರ್ಯನಿಂದ   ಉತ್ಪನ್ನ ವಾಗಿರುವ ಪಂಚಗ್ರಹಗಳು ನಿರ್ಮಾಣ ಹಾಗೂ ನಿರ್ನಾಮ  ಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು  ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬ  ದೈವೀಕವಾದ  ವಿಚಾರವು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಶಾಸ್ರ್ರಕ್ಕೆ  ಪ್ರಭಲವಾದ  ಬುನಾದಿಯಾಗಿದ.   ಪಂಚಗ್ರಹಗಳ ದ್ವಿವಿದ  ಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಾಗಿ  ದಶರಾಶಿಗಳೂ  ಸೂರ್ಯ  ಚಂದ್ರರು ಸೇರಿ  ಒಟ್ಟು ಹನ್ನೆರಡು  ರಾಶಿಗಳಾದವು. ಇವೆ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ   ಬಳಕೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ  ರಾಶಿಗಳು  ಮತ್ತು  ಅದರ  ಅಧಿಪತಿಗಳು.
      ಅಥರ್ವಣ  ವೇದದ  (೬.೧೧0)  ಋಗ್ವೇದದ( 10, 19, 1) ತೈತ್ತರೀಯ  ಮಹಾಬ್ರಹ್ಮಣದ ( 1,1,2) ಹಾಗೂ( ೧,5,2,  ) ಮಂತ್ರಾಗಳು ಯಾವ  ನಕ್ಷತ್ರಗಳು  ಶುಭಫಲ ಮತ್ತು  ಅಶುಭಫಲವನ್ನು  ಕೊಡುತ್ತದೆ  ಎಂಬು ದನ್ನು ತಿಳಿಸಿದೆ.
  ಮೇಲಿನ  ಎಲ್ಲಾ  ವಿಚಾರದಿಂದಾಗಿ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವೂ ವೇದಗಳಷ್ಟೇ  ಪ್ರಾಚೀನವಾದುದು  ವೇದಾಂಗವೂ  ಆಗಿದೆ  ಎಂದು  ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ.
✍ ಡಾ: ಶೈಲಜಾ  ರಮೇಶ್

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಭಾಗಗಳು

ಹರಿಃ  ಓಂ

ಶ್ರೀಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಶ್ರೀ ಮಹಾಗಣಪತಯೇ ನಮಃ
ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಭಾಗಗಳು

     ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ  ಅಧ್ಯಯನ ಕ್ರಮವನ್ನು ಮೂಲದಿಂದ ಲು  ಗಮನಿಸಿದಾಗ,  ಮುಖ್ಯವಾಗಿ  ಮೂರು  ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಇವುಗಳಿಗೆ  ತಮ್ಮದೇ  ಆದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ  ಕಾಣಬಹುದು......
 ಅವುಗಳೆಂದರೆ.......
೧)  ಸಿದ್ದಾಂತ
2)  ಸಂಹಿತಾ
3)  ಹೋರಾ
      ನಾರದ  ಸಂಹಿತೆಯಲ್ಲಿ  ಇದರ ಬಗೆಗೆ  ಚರ್ಚಿ ಸ ಲಾಗಿದ್ದು  ಇವುಗಳನ್ನು  " ತ್ರಿಸ್ಕಂದ"  ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.
         - :ಸಿದ್ಧಾಂತ:-
ಸಿದ್ಧಾಂತ  ವೆಂದರೆ,  ಆಂಗ್ಲ  ಭಾಷೆಯ  ಥಿಯರಿ (theory) . ಎಲ್ಲಾ  ಶಾಸ್ತ್ರ್ತ್ರದಲ್ಲೂ  ಒಂದು  ವಿಚಾರದ  ಬಗೆಗೆ ಎಲ್ಲಾ  ರೀತಿಯಾದ  ಚರ್ಚೆ ಯಾಗ  ನಂತರ  ಒಂದು  ನಿರ್ಣಯಕ್ಕೆ  ಬರುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಿಮ ನಿರ್ಣಯವೇ ಸಿದ್ದಂತ ವಾಗುತ್ತದೇ.  ವೇದಾಂಗವೆಂದು. ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವು  ಸಿದ್ಧಾಂತ  ರೂಪದಲ್ಲಿಯೇ ಮುಂದುವರೆದಿದೆ  ಎಂಬುದು  ಗಮನಾರ್ಹ  ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೇ.
    ಸಿದ್ಧಾಂತವು  ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿನ  ಗ್ರಹಗಳ  ಮತ್ತು ನಕ್ಷತ್ರಗಳ  ಚಲನೆ ಯಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ಕಾಲ  ( ಹಗಲು,  ಇರುಳು,  ತಿಂಗಳು, ವರ್ಷ) ಗ್ರಹಣಗಳ  ಕಾಲ   ಪಂಚಾಂಗದ  ಲೆಕ್ಕಾಚಾರವನ್ನು  ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಸಿದ್ಧಾಂತದಲ್ಲಿ  ಖಗೊಳ ಗಣಿತ ಶಾಸ್ತ್ರದ  ಉಪಯೋಗ  ಹೆಚ್ಚಾ ಗಿದೆ.  ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾದ  ಹಾಗೂ  ಅತ್ಯಂತ  ಗಹನವಾದ  ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡಿದೆ. ಗ್ರಹವೇಧಕ್ಕೊಸ್ಕರ  ಯಂತ್ರ  ನಿರ್ಮಾಣ  ನಿಯಮಗಳ  ಬಗೆಗೆ  ಮಾಹಿತಿಗಳು ಲಭ್ಯವಾಗುತ್ತವೆ.
ಮುಖ್ಯವಾಗಿ  ಒಂಬತ್ತು  ಸಿದ್ಧಾಂತಗಳನ್ನು  ಗಮನಿಸಬಹುದು.
1. ಬ್ರಹ್ಮಸಿದ್ಧಾಂತ
2. ಬೃ ಹಸ್ಪತಿ ಸಿದ್ಧಾಂತ
3. ಸೂರ್ಯ  ಸಿದ್ಧಾಂತ
4. ಸೋ ಮಸಿದ್ದಾಂತ
5. ಗರ್ಗ್ಯಾ ಸಿದ್ಧಾಂತ
6. ನಾರದ ಸಿದ್ಧಾಂತ
7. ಪರಾಶರ ಸಿದ್ಧಾಂತ
8. ಪೌಲಸ್ಯ  ಸಿದ್ಧಾಂತ
9. ವಸಿಷ್ಠ ಸಿದ್ಧಾಂತ
    ಸಿದ್ಧಾಂತದ  ಪ್ರಕಾರ  ಅಂತರಿಕ್ಷ ದಲ್ಲಿನ  ಗ್ರಹಗಳ  ಚಲನೆಯು, ಕಾಲಗಣನೆ,  ಗ್ರಹಣಗಳಿಂದುಟಾಗುವ   ಕಾಲ   ಹಾಗೂ  ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪಂಚಾಂಗದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರಗಳನ್ನು  ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.                      

-- :ಸಂಹಿತಾ: --
 ಪರಿಪೂರ್ಣವಾಗಿ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿವರಣೆ  ಹಾಗೂ ಗ್ರಹಗಳ  ನೀರೀಕ್ಷೆ ಯಿಂದ  ವಿಶ್ವವ್ಯಾಪೀ  ಪ್ರಕೃತಿ ಯಲ್ಲಿ  ಜರುಗುವ  ವಿಶೇಷವಾದ ಘಟನೆಗಳು , ಮತ್ತು  ವಸ್ತುಗಳ ಬಗೆಗಿನ  ಎಲ್ಲಾ  ವಿಚಾರವನ್ನು ತಿಳಿಸುವುದಾದರೆ,  ಗ್ರಹಗಳ  ಉದಯಾಸ್ತಕಾಲ ,  ಗ್ರಹಚಾರಫಲ, ಗ್ರಹಣಗಳ  ಫಲ,  ಗಣಿತ  , ಮಹೂರ್ತ,  ಭೂಗರ್ಭ ಮತ್ತು  ಶಕುನಶಾಸ್ತ್ರದ  ಮಿಶ್ರರೂಪವಾಗಿದೆ.

          --   :ಹೋರಾ: ---
   ಹೋರಾ  .... ಪದವು ಗ್ರೀಕರಿಂದ  ಬಂದಿರುವುದಾಗಿದ್ದು,   ಈ  ವಿಷಯವಾಗಿ  ಮೊದಲಬಾರಿಗೆ  ಪ್ರಸ್ತಾಪಿಸಿದ ಕೀರ್ತಿ  " ವರಾಹ ಮಿಹಿರಾಚಾರ್ಯರಿಗೆ"  ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ.
      ಹಿಂದೂ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವು  ಮೂರು  ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು  ಹೊಂದಿದ್ದು ತಂತ್ರ,  ಹೋರಾ  ಹಾಗೂ  ಸ್ಕಂದ,  ಈ  ಮೂರನ್ನು  ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿದರೆ  ಸಂಹಿತವಾಗುತ್ತದೆ.  ಹೋರಾ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ  ಲಗ್ನವೆಂದು  ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ.  ಇದು  ಹಗಲು ಮತ್ತು ರಾತ್ರಿಯನ್ನು  ಅನುಸರಿಸುವ  ಲಗ್ನದ  ಸ್ಥಿತಿ. ಲಗ್ನದಲ್ಲಿ  ಸುತ್ತುವರಿದಿರಿವ  ಗೆಹಗಳು  ಜಾತ ಕನ  ಮೇಲೆ ಬೀರುವ  ಪರಿಣಾಮ,  ಪ್ರತಿಷ್ಠೆ,  ಯಾತ್ರೆ,  ವಿವಾಹ  ಮುಂತಾದ  ವಿಷಯಗಳ  ಪರಿಚಯವನ್ನು  ಮಾಡಿಸುತ್ತದ.  ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ,  ಹಾಗೂ ಹೋರಾಶಾಸ್ತ್ರ ಮಹೂರ್ತದ  ಬಗೆಗಿನ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಳಕನ್ನು  ಬೀರುತ್ತದೆ.
      " " ಜನನ ಕಾಲದಲ್ಲಿನ  ಗ್ರಹಸ್ತಿತಿಯ  ಆಧಾರದ  ಮೇಲೆ ಗ್ರಹಗಳ  ಶುಭಾಶುಭಗಳು,  ಅವುಗಳ  ಪ್ರಭಾವ,  ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಪ್ರಭಾವ ಮನುಷ್ಯ  ಮತ್ತು  ಪ್ರಪಂಚದ  ಮೇಲೆ  ಪ್ರಭಾವಗಳ  ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ, ಫಲಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ, ಮಹೂರ್ತ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಇದನ್ನು  ಹೇಳುವ  ಶಾಸ್ತ್ರವೇ  ಹೋರಾಶಾಸ್ತ್ರ.
              ✍ ಶೈಲಜಾ ರಮೇಶ್

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಮಹತ್ವ ಮತ್ತು ಅವಶ್ಯಕತೆ

ಹರಿಃ ಓಂ

ಶ್ರೀಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಓಂ ಮಹಾ ಗಣಪತ ಯೇ ನಮಃ

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದ ಎಲ್ಲಾ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳೂ ಸಮಸ್ಯೆ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾತ್ತ್ರವು ಮಾತ್ರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಫಲಕಾರಿಯಾಗದೆ. ಉದಾ:- ಸೂರ್ಯ, ಚಂದ್ರರ ಗ್ರಹಣ , ಹುಣ್ಣಿಮೆ , ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯ ಚಂದ್ರರ ಉದಯಾಸ್ತಗಳೇ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ಸಾಕ್ಷೀ ಗಳಾಗಿರುತ್ತದೆ.

ಭೂತ, ಭವಿಷ್ಯ, ವರ್ತಮಾನದ ಬಗೆಗೆ ನಿಖರವಾಗಿ ತಿಳಿಸುವ ಜ್ಞಾನವಿರುವಿದು ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ. ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರವು ಭವಿಷ್ಯದ ಅಂತರಾಳಕ್ಕಿಳಿದು ಮುಂದಾಗುವುದನ್ನು ನುಡಿಯುವುದರ ಮೂಲಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಯಾವ ರೀತಿಯಿಂದ ಮನಸ್ಟೈರ್ಯವನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳ ಬೇಕೆಂಬುದನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ. ಮಾನವನ ಇತಿಹಾಸ , ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಯುದ್ಧ, ಕ್ರಾಂತಿ, ಕ್ಷಾಮ, ಅತಿವೃಷ್ಟಿ, ಅನಾವೃಷ್ಟಿ, ಭೂಕಂಪ, ಉತ್ಪಾತಗಳು ಮುಂತಾದವುಗಳಿಂದ ಭೂಮಿಯ ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲಾಗುವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಮುಂದಾಗಿಯೇ ತಿಳಿಸುತ್ತದೆ.

ಜನ್ಮಲಗ್ನ ಅಥವಾ ರಾಶಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಜೀವನದ ಆಗುಹೋಗುಗಳನ್ನು ಹೇಳುವುದು ಕೇವಲ ಊಹಾ ಪೋಹದಿಂದಲ್ಲ. ಗಣಿತ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಆಧಾರದಿಂದ ಪರಿಶೀಲನೆ ಮಾಡಿ, ಗ್ರಹಚಾರ, ಮುಂತಾದವುಗಳೊಂದಿಗೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿವರಗಳನ್ನು ಹೋಲಿಸಿ ಕಂಡು ಕೊಂಡು ನುಡಿಯುವುದಾಗಿದೇ. ಈ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಇತರೆ ಯಾವುದೇ ಶಾಸ್ತ್ರವು ಹೊಂದಿಲ್ಲದಿರುವುದೇ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಶೇಷ.

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ನಿಗದಿತವಾದ ಕ್ರಮಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟಿಯುವ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಧ್ಯಯನ. ಈ ಶಾಸ್ತ್ರ ವು ಕಾಲಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಕುರಿತು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತದೆ, ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಅದರ ಅಂಗ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳಾದ ವೈದ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ, ಯಂತ್ರಮಂತ್ರ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಜನರ ಕಷ್ಟ ನಷ್ಟಗಳಿಗೆ ಸ್ಪಂದಿಸುತ್ತವೆ.

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ವಿದ್ಯೆಯಲ್ಲ. ಮೂಢತ್ವಕ್ಕಂತೂ ಅವಕಾಶವೇ ಇಲ್ಲ. ಪರಾಶರರು ಹೇಳುವಂತೆ "ಶಾಸ್ತ್ರಮಾಜ್ಞಾತ್ವ" ದಿಂದ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ದ ಬಗೆಗೆ ತೆಗೆಸುಕೊಳ್ಳುವ ಪೊಳ್ಳು ನಿರ್ಣಯ ಗಳಿಂದಾಗಿ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದ ಬಗೆಗೆ ಇಲ್ಲ ಸಲ್ಲದ ಆರೋಪಗಳನ್ನು ಮಾಡುವವರು ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದಾರೆ, ಇದರಿಂದ ಅವರವರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಹಾನಿಯೇ ಹೊರತು ಇದರಿಂದ ಶಾಸ್ತ್ರ ಮರ್ಯಾದೆಗೆ ಕುಂದುಂಟಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಡಾ: ಶೈಲಜಾ ರಮೇಶ್

ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಶಾಸ್ತ್ರ ಪ್ರವೇಶ

ಓಂ

ಶ್ರೀ  ಮಹಾ ಗಣಪತಯೇ ನಮಃ

ಶ್ರೀ ಗುರುಭ್ಯೋನಮಃ

ಪ್ರಸ್ತಾವನೆ

ಸರ್ವವಸ್ತುಗಳ ಕಾರಕನಾದ, ಈಶ್ವರನು ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯ ಬಲದಿಂದ ಸಕಲ ಚರಾಚರ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದನು. ತನ್ನ ಸಕಲ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಈ ಸೃಷ್ಠಿಗೆ ನೀಡಿದನು. ಈ ಸೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಕಂಡ ಪಾರ್ವತಿಯು ಶಿವನನ್ನು, ನೀವು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ ಈ ಅತ್ಯದ್ಭುತ ಜಗತ್ತಿನ ಸೃಷ್ಟಿಯ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಬೇಕೆಂದು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಾಗ ಈಶ್ವರನು ತನ್ನ ಸೃಷ್ಟಿಯ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ವಿಷದವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಇವರಿಬ್ಬರ ಸಂವಾದವನ್ನು ಆಲಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರು ಆ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ನಾಲ್ಕು ವೇದಾಗಳನ್ನಾಗಿ ಸೃಜಿಸಿದರು. ಈ ವೇದಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ ಸರಸ್ವತಿದೇವಿಯು, ವೇದಗಳ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಸುವಂತೆ ಬ್ರಹ್ಮದೇವರನ್ನು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಾಗ, ಸರಸ್ವತಿದೇವಿಗೆ ಬ್ರಹ್ಮನು ವೇದಗಳ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ವಿಷದವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭ, ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಸಂಪನ್ನರಾದ ಋಷಿವರೇಣ್ಯರು ಈ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ಆಲಿಸಿ, ಆ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣಾರ್ಥಕಾಗಿ, ತಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಕೋನಗಳ ಶಕ್ತಿಗನುಸಾರವಾಗಿ ಗ್ರಂಥಸ್ಥಗೊಳಿಸಿದರು.

         ಈ ಗ್ರಂಥಗಳ  ಆಧಾರದಿಂದಲೇ, ಲೋಕಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಉಪಯೋಗವಾಗುತ್ತಿರುವ  ಅನೇಕ ಶಾಸ್ತ್ರಗಳು  ಉಗಮವಾದವು.  ಅದರಲ್ಲಿ ಖಗೋಳ ಶಾಸ್ತವು ಒಂದು. ಇದರ  ಆಧಾರದಿಂದಲೇ  ನಮ್ಮ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಶಾಸ್ತ್ರವೂ  ಹುಟ್ಟಿದ್ದು.  ಇದು  ಮೂಲತಃ ವೇದಗಳಿಂದ  ತಿಳಿದು ಬಂದಿ ದ್ದರಿಂದಲೇ  ಇದನ್ನು ವೇದಾಂಗ  ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರದ  ಎಲ್ಲಾ  ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು  ಗ್ರಂಥಸ್ಥ ಗೊಳಿಸಿದ ಹದಿನೆಂಟು ಋಷಿಗಳನ್ನು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ  ಪ್ರವ‌‌ರ್ತಕರು  ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.   ಇವರು  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ  ಸೂರ್ಯ,  ಚಂದ್ರ, ಇನ್ನಿತರ ಗ್ರಹರ ಚಲನೆ,   ಜೀವಿಗಳ  ಮೇಲೆ ಇದರ  ಪ್ರಭಾವ, ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಂದ  ಉಂಟಾಗುವ  ಅದ್ಬುತ  ಪ್ರಭಾವ  ಫಲಗಳನ್ನು  ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

      ಆ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಪ್ರವರ್ತಕ ರೆಂದರೆ,  ಸೂರ್ಯ,  ಪಿತಾಮಹ,  ವ್ಯಾಸ,  ವಸಿಷ್ಠ,   ಅತ್ರಿ,   ಪರಾಶರ,  ಕಾಶ್ಯಪ,   ನಾರದ,  ಗರ್ಗ್ಯಾ,  ಮರೀಚಿ,  ಮನು,   ಅಂಗೀರಸ,  ಲೋಮಶ,   ಪೌಲಸ, ಚ್ಯವನ,  ಯವನ,  ಭೃಗು,  ಶೌನಕ.

       ಇವರಲ್ಲದೆ,  ಮಾಂಡವ್ಯ,  ಮಾರ್ಕಂಡೇಯ,  ಇವರ  ನಂತರ  ಆರ್ಯಭಟ,  ಲಲ್ಲ,  ವರಾಹಮಿಹಿರ,  ಶ್ರೀಪತಿ,  ಕೇಶವ,  ಕಲ್ಯಾಣವರ್ಮ,  ಭಾಸ್ಕರ,  ವೈದ್ಯನಾಥ,  ಗಣೇಶ,  ಜೀತನಾಥ,  ಕೃಷ್ಣಮಿತ್ರ,  ಮಂತರೇಶ್ವರ,  ಆರ್ಪೆಯ,  ಇವರುಗಳು  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು  ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.

        ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ ದ ಮೂಲವನ್ನು  ಗಮನಿಸಿದಾಗ,  ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ. ಎಷ್ಟು  ಸಂಸ್ಕೃತಿ  ಹಾಗೂ  ನಾಗರೀಕತೆಗಳು  ಆಗಿಹೋಗಿದೆಯೋ,  ಅವರವರ  ಜ್ಞಾನ ಮಟ್ಟ  ಹಾಗೂ  ವೈಚಾರಿಕತೆ ಗೆ  ಅನುಗುಣವಾಗಿ  ವಿವಿಧ  ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ  ತನ್ನ ರೂಪವನ್ನು  ಕಂಡುಕೊಂಡು  ಪ್ರಕಟಿಸುತ್ತಾ   ಮುಂದುವರೆದಿದ.

      ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯಶಾತ್ತ್ರದ   ಬಗೆಗೆ ರಚಿತವಾಗಿರುವ   ಗ್ರಂಥಗಳ  ಆಧಾರದ  ಮೇಲೆ  ಹೇಳುವುದಾದರೆ  ಭಾರತ  ದಲ್ಲಿ   ಕ್ರಿ. ಪೂ,  3700 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆಯೇ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ವು  ನೆಲೆಯನ್ನು  ಕಂಡುಕೊಂಡಿದೆ.  ಭಾರತೀಯರ  ದುರದೃಷ್ಟವೆಂದರೆ   ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯದಂತೆ   ಅನೇಕ  ವಿಚಾರಗಳು,  ಜರುಗಿದ  ಘಟನೆಗಳು,  ಪ್ರಮುಖ  ಗ್ರಂಥ ಗಳ  ರಚನಾಕಾಲ,  ಯಾವಕಾಲಕ್ಕೆ  ಸೇರಿದವೆಂಬುದರ  ಬಗೆಗೆ  ನಿಖರವಾಗಿ  ದಾಖಲಾಗಿಲ್ಲ.  ಅನೇಕ  ಗ್ರಂಥಗಳ  ರಚನಾಕಾರರು  ತಮ್ಮ  ಹೆಸರನ್ನು  ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿಲ್ಲ.

         ವೇದಗಳ  ಕಾಲವು 6000  ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು  ಪ್ರಾಚೀನತೆಯನ್ನು  ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆಂದು  ಅನೇಕ   ವಿದ್ವಾಮ್ಸರ  ಅಭಿಪ್ರಾಯವಾಗಿದೆ.  ತ್ರೇತಾಯುಗದ   ಶ್ರೀ ರಾಮ ,   ದ್ವಾಪರದ  ಶ್ರೀ  ಕೃಷ್ಣರ  ಜಾತಕ ಗಳು ಇಂದಿಗೂ  ಲಭ್ಯವಿರುವುದನ್ನು  ಗಮನಿಸಿದರೆ  ಯುಗ- ಯುಗಗಳಿಂದಲೂ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಪದ್ದತಿಯು  ಮುಂದುವರಿದುಕೊಂಡು  ಬಂದಿದೆ  ಎಂದು  ಸಾಬೀತಾಗುತ್ತದೆ.

     ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯವು  ವೇದಾದಷ್ಟೇ  ಪುರಾತನತೆಯನು  ಹೊಂದಿರುವ ಜ್ಯೋತಿರವಿಜ್ಞಾನವಾಗಿದೆ.  ಇದರ  ಅಧ್ಯಯನವು ,  ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ,  ಖಗೋಲಶಾಸ್ತ್ರ  ಹಾಗೂ  ಗಣಿತ ವಿಭಾಗವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದಾಗಿದ್ದು,  ವೇದಗಳ  ಷಡಂಗಗಳಲ್ಲಿ  ಪ್ರಧಾನವಾದ  ಸ್ಥಾನವನ್ನು  ಪಡೆದಿದೆ.

ಜ್ಯೋತಿಷ ಶಾಸ್ತ್ರವೆಂದರೇನು?

              ಬೆಳಕು  ಜ್ಞಾನದ  ಸಂಕೇತ,  ಹಾಗೂ  ಕತ್ತಲು  ಅಜ್ಞಾನದ  ಸಂಕೇತ,  ಜ್ಞಾನ  ಪ್ರಚೋದಕವಾದ  ಬೆಳಕು   "ಜ್ಯೋತಿ"  ಶಬ್ದದಿಂದಲೇ  ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ  ಆವಿರ್ಭವಿಸಿದೆ,  ಹಾಗಿದ್ದರೆ  ಈ ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ  ಎಂದರೇನು  ಎನ್ನುವ  ಪ್ರೆಶ್ನೆಗೆ  ಉತ್ತರವನ್ನು  ಕಂಡುಕೊಂಡಾಗ  ಶಾಸ್ತ್ರದ  ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ  ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.

  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ ಗ್ರಹ ,  ನಕ್ಷತ್ರ,  ಪ್ರಧಾನವಾಗಿ , ಸೂರ್ಯ,  ಚಂದ್ರ  ಮುಂತಾದುವುಗಳ  ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳನ್ನು  ಅನುಸರಿಸಿ,  ಅದರಿಂದ  ಭೂಮಿಯ  ಮೇಲಿರುವ  ಜೀವಿಗಳ ಮೇಲಾಗುವ  ಪ್ರಭಾವವನ್ನು  ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು  ಮಾಡುವ  ಶಾಸ್ತ್ರವೇ  " ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ"

   ಜ್ಯೋತಿ  ಎಂದರೆ  ಬೆಳಕು,  ಶಾಸ್ತ್ರ  ಎಂದರೆ  ಜ್ಞಾನ  ಸಂಪಾದನೆ   ಅಂದರೆ ಕಾಲವನ್ನು  ಕುರಿತ  ವಿಜ್ಞಾನ  ಎಂದರ್ಥ.  ಮತ್ತು ಇದಕ್ಕೆ ವೇದಗಳ  ಕಣ್ಣು  ಎಂಬುವ ಅರ್ಥವು  ಇದೆ,  ಈ ಶಾಸ್ತ್ರವು   ವೇದಗಳಿಂದ ಉಗಮವಾದದ್ದು,   ಮುಖ್ಯವಾಗಿ  ಅಥರ್ವಣ  ವೇದ ದಿಂದ  ಬಂದಿದೆ.

    ಒಂದು  ದಿವ್ಯ  ಬೆಳಕಿನ  ಸಹಾಯದಿಂದ  ಅಂದರೆ  ಸುಜ್ಞಾನದ  ಅವಲಂಬನೆ ಯಿಂದ  ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವಾಗಿ  ಗ್ರಹಗಳ  ಚಲನ ವಲನ ದಿಂದ  ಮಾನವನ ಜೀವಿತದ ಮೇಲೆ  ಆಗುವ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು  ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರ ದ  ಆಧಾರದಮೇಲೆ  ನಿಷ್ಕರ್ಷಿಸುವುದೇ   "ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರ".    ಇದು  ಒಂದು  ಅದ್ಭುತ  ಜಿಜ್ಞಾಶಾಸ್ತ್ರವಾಗಿದೆ.

  ಮುಂದುವರೆಯುವುದು............

 ✍ ಡಾ. ಶೈಲಜಾ  ರಮೇಶ್